किती तरी दिवसांत
नाही चांदण्यात गेलो
किती तरी दिवसातं
नाही नदीत डुंबलो
खुल्या चांदण्याची ओढ
आहे माझी ही जुनीच
आणि वाहत्या पाण्याची
शीळ ओळखीची तीच.
केव्हा तरी चांदण्यात
पुन्हा जाऊन निर्भय
गावाकडच्या नदीत
होऊन मी जलमय.
आज अतंरात भीती
खुलय चांदण्याची थोडी
आणि नदीचा पवाह
अंगावर काटा काढी.
बरा म्हणून हा इथे
दिवा पारवा पाऱ्याचा
बरी तोतया नळाची
शिरी धार मुखी ऋचा
– बा. सी. मर्ढेकर
Kiti Tari Diwsat
Source – बालभारती आणि कुमारभारतीतल्या मराठी कविता PDF