संगरी वीराग्रणी जे धैर्यमेरू संकटी,
जन्मले या भारती,
राष्ट्रचक्रोद्धारणी कर्णापरी ज्यांना मृती,
गाऊ त्यांना आरती. ||१||
कोंदला अंधार मार्गी खाचखड्डे मातले,
तस्करांनी वेढिले
संभ्रमी त्या जाहले कृष्णापरी जे सारथी,
गाऊ त्यांना आरती ||२||
स्वार्थहेतूला दिला संक्षेप ज्यांनी जीविती,
तो परार्थी पाहती
आप्‍तविस्तारांत ज्यांच्या देशही सामावती,
गाऊ त्यांना आरती ||३||
देश ज्यांचा देव, त्याचे दास्य ज्यांचा धर्म हो
दास्यमुक्ति ध्येय हो
आणि मार्कंडेयसे जे जिंकिती काळाप्रती,
गाऊ त्यांना आरती ||४||
देह जावो, देह राहो, नाहि ज्यांना तत्क्षिती,
लोकसेवा दे रती
आणि सौभद्रापरी देतात जे आत्माहुती,
गाऊ त्यांना आरती ||५||
जाहल्या दिंमूढ लोकां अर्पिती जे लोचने,
क्षाळुनी त्यांची मने,
कोटिदीपज्योतिशा ज्यांच्या कृती ज्यांच्या स्मृती,
गाऊ त्यांना आरती ||६||
नेटके काही घडेना, काय हेतु जीवना,
या विचारी मन्मना
बोधितो की ‘एवढी होवो तरी रे सत्कृति,
गा तयांची आरती. ||७||
– कवी यशवंत
Source – बालभारती आणि कुमारभारतीतल्या मराठी कविता PDF