हजार जिव्हा तुझ्या गर्जु दे प्रतिध्वनीने त्या समुद्रा, डळमळुदे तारे!
विराट वादळ हेलकावुदे पर्वत पाण्याचे ढळुदे दिशाकोन सारे!
ताम्रसुरा प्राशून मातुदे दैत्य नभामधले दडुद्या पाताळी सविता
आणि तयांची ही अधिराणी दुभंग धरणीला कराया पाजळुदे पळिता!
की स्वर्गातून कोसळलेला, सूड समाधान मिळाया प्रमत्त सैतान
जमवुनि मेळा वेताळांचा या दर्यावरती करी हे तांडव थैमान!
पदच्युता, तव भीषण नर्तन असेच चालू दे फुटूदे नभ माथ्यावरती
आणि तुटुदे अखंड उल्का वर्षावत अग्नी नाविका ना कुठली भीती!
सहकाऱ्यांनो, का ही खंत जन्म खलाशांचा झुंजण्या अखंड संग्राम
नक्षत्रापरि असीम नीलांमधे संचरावे दिशांचे आम्हाला धाम!
काय सागरी तारू लोटले परताया मागे असे का हा अपुला बाणा
त्याहुन घेऊ जळी समाधी सुखे, कशासाठी जपावे पराभूत प्राणा!
कोट्यावधी जगतात जीवाणू जगती अन् मरती जशी ती गवताची पाती
नाविक आम्ही परंतु फिरतो सात नभांखाली निर्मितो नव क्षितिजे पुढती!
मार्ग ना आमुचा रोधू शकती ना धन, ना दारा घराची वा वितभर कारा
मानवतेचे निशाण मिरवू महासागरात जिंकुनी खंड खंड सारा!
चला उभारा शुभ्र शिडे ती गर्वाने वरती कथा या खुळ्या सागराला
“अनंत अमुची ध्येयासक्ती अनंत अन् आशा किनारा तुला पामराला!”
– कुसुमाग्रज
Source – बालभारती आणि कुमारभारतीतल्या मराठी कविता PDF