आम्ही कोण म्हणूनि काय पुससी? आम्ही असू लाडके
देवाचे दिधले असे जग तये आम्हांस खेळावया;
विश्वी या प्रतिभावले विचरतो चोहीकडे लीलया,
दिक्कालांतुनि आरपार अमुचि दृष्टी पहाया शके
सारेही बडिवार येथिल पहा! आम्हांपुढे ते फिके;
पाणिस्पर्शच आमुचा शकतसे वस्तूंप्रती द्यावया –
सौंदर्यातिशया, अशी वसतसे जादू करांमाजि या;
फोले पाखडिता तुम्ही, निवडितो ते सत्व आम्ही निके!
शून्यामाजी वसाहती वसविल्या कोणी सुरांच्या बरे?
पृथ्वीला सुरलोक साम्य झटती आणावया कोण ते?
ते आम्हीच, सुधा कृतींमधुनिया ज्यांच्या सदा पाझरे;
ते आम्हीच शरण्य, मंगल तुम्हां ज्यांपासुनी लाभते!
आम्हाला वगळा – गतप्रभ झणी होतील तारांगणे;
आम्हाला वगळा – विकेल कवडीमोलावरी हे जिणे!
– केशवसुत
Source – बालभारती आणि कुमारभारतीतल्या मराठी कविता PDF