पिंपात मेले ओल्या उंदीर;
माना पडल्या, मुरगळल्याविण;
ओठांवरती ओठ मिळाले;
माना पडल्या, आसक्तीविण.
गरिब बिचारे बिळांत जगले,
पिंपात मेले उचकी देउन;
दिवस सांडला घाऱ्या डोळीं
गात्रलिंग अन धुऊन घेऊन.
जगायची पण सक्ती आहे;
मरायची पण सक्ती आहे.
उदासतेला जहरी डोळे,
काचेचे पण;
मधाळ पोळे
ओठांवरती जमले तेही
बेकलाइटी, बेकलाइटी!
ओठांवरती ओठ लागले;
पिंपात उंदीर न्हाले! न्हाले!
– बा. सी. मर्ढेकर
Source – बालभारती आणि कुमारभारतीतल्या मराठी कविता PDF
| Simlar Posts |
|---|
| देवाजीनें करुणा केली – Devajine Karuna Keli Marathi Kavita |
| पितात सारे गोड हिवाळा – Pitat Sare God Hivala Marathi Kavita |