सावळया:
खबरदार जर टाच मारुनी जाल पुढे
चिंधड्या उडवीन राई राई एवढ्या!
कुण्या गावचे पाटील आपण कुठे चालला असे
शीव ही ओलांडून तीरसे?
लगाम खेचा या घोडीचा रावं टांग टाकुनी
असे या तुम्ही खडया अंगणी!
पोर म्हणुनी हसण्यावारी वेळ नका नेऊ ही
मला का ओळखले हो तुम्ही?
हा मर्द मराठ्याचा मी बच्चा असे
हे हाड ही माझे लेचेपेचे नसे
या नसानसातून हिंमत बाजी वसे
खबरदार जर टाच मारुनी जाल पुढे चिंधड्या उडवीन राई राई एवढ्या!
स्वार:
मळयात जाऊन मोटेचे ते पाणी भरावे तुवा
कशाला ताठा तुज हा हवा?
मुठीत ज्याच्या मूठ असे ही खड्गाची तो बरे
वीर तू समजलास काय रे?
थोर मारिती अशा बढाया पराक्रमाच्या जरी
कुठे तव भाला बरची तरी?
हे खड्गाचे बघ पाते किती चमकते
अणकुचीदार अति भाल्याचे टोक ते
या पुढे तुझी वद हिंमत का राहते?
खबरदार जर टाच मारुनी जाल पुढे चिंधड्या उडवीन राई राई एवढ्या!
सावळया:
आपण मोठे दाढीवाले अहा शूर वीर की —
किती ते आम्हाला ठाऊकी!
तडफ आमुच्या शिवबाची तुम्हा माहिती न का?
दाविती फुशारकी का फुका?
तुम्हा सारखे असतील किती लोळविले नरमणी —
आमुच्या शिवबाने भर रणी
मी असे इमानी चेला त्यांचे कडे
हुकुमाविण त्यांच्या समजा याचे पुढे
देई न जाऊ मी शूर वीर फाकडे
पुन्हा सांगतो
खबरदार जर टाच मारुनी जाल पुढे चिंधड्या उडवीन राई राई एवढ्या!
लाल भडक ते वदन जाहले बाळाचे मग कसे
स्वार परी मनी हळू का हसे?
त्या बाळाचे नयनी चमके पाणी त्वेषामुळे
स्वार परी सौम्य दृष्टीने खुले
चंद्र दिसे जणू एक, दुसरा तपतो रवि का तर
ऐका शिवबाचे हे स्वर —
आहेस इमानी माझा चेला खरा
चल इमान घे हा माझा शेला तुला
पण बोल सावळया बोल पुन्हा एकदा
“खबरदार जर टाच मारुनी जाल पुढे चिंधड्या उडवीन राई राई एवढ्या!”
– वा. भा. पाठक
Source – बालभारती आणि कुमारभारतीतल्या मराठी कविता PDF